De Haagse hoogbouwnota Eyeline en Skyline heeft als inzet ‘om de “skyline” van Den Haag te verbinden met de belevingskwaliteit van de stad op ooghoogte en de buitenruimte ter plekke: de ‘eyeline’. Hoogbouw is geen doel op zich, maar een middel om strategisch om te gaan met de beperkte ruimte die de stad nog heeft. Doel is de ruimtelijke kwaliteit en duurzaamheid van de stad op de lange termijn te waarborgen en het vestigingsklimaat te versterken ‘, aldus het beleidsstuk uit november 2017.

De nota’s staan vol met prachtige intenties en hebben oog voor veel aspecten die gerelateerd zijn aan hoogbouw, waaronder wind, bezonning en inrichting van de plint. Ze werpen bovendien hun vruchten af. Investeerders, ontwikkelaars en architecten zien kansen en komen met prachtige artist impressions van gebouwen voor “Manhattan aan de Laak” of “Tree house Delftseplein CS”. Termen als markant, duurzaam, circulair bouwen, stadstribune, landmark, continue levendigheid en “monument van de toekomst” vliegen je om de oren. Te mooi om waar te zijn, denk ik nadat ik mijn fiets bij Den Haag HS heb gestald en een half uur later van Rotterdam CS door wind en regen naar kantoor loop.

Uitgewaaid aangekomen vraag ik me af: waar is de mens die elke dag een passant is in deze omgeving? Waarom en voor wie is hoogbouw op deze plekken bedoeld? Is er een alternatief met een meer menselijke maat in beschouwing genomen? Is er wel een markt voor deze hoogbouw? Helpen deze architectonische iconen de stad daadwerkelijk vooruit? Waar zijn de stadssociologen, planologen en stedenbouwkundigen die tegenwicht kunnen bieden tegen architecten, investeerders en ontwikkelaars met ronkende namen zoals Life makes Sens?

Gedachten van een planoloog

De auto centraal in het proces, niet in het plan

Meer blogs

Coronacrisis

Het dure fundament van luchtkastelen

Bekijk onze projecten